ਥਾਈਲੈਂਡ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੋਨ ਵਿੱਚ ਮਕਾਤੋ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਾਲਕ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਯਤੀਮ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ’ਤੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦਾ ਪਹਾੜ ਹੀ ਟੁੱਟ ਪਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ।ਇੱਕ ਦਿਨ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਬਾਲਣ ਲਈ ਲੱਕੜ ਕੱਟਦਾ ਉਹ ਇੰਨਾ ਥੱਕ ਗਿਆ ਕਿ ਉੱਥੇ ਹੀ ਸੌਂ ਗਿਆ। ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਬੁੱਢੇ […]
ਭੇਡ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕਲਿਆਣ ਲੇਲੇ ਨੂੰ ਸਕੂਲੋਂ ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਹੁਣ ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਭੇਡ ਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਨੀ ਦੇ ਘਰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਆਖ ਤੰਗ ਕਰਦਾ। ਕਲਿਆਣ ਦੀ ਨਾਨੀ ਦਾ ਘਰ ਜੰਗਲ ਤੋਂ ਪਾਰ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਹਾਮੀ ਨਾ ਭਰਦੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋਂ
ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਲੋਕ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਲਿੱਪ-ਪੋਚ ਕੇ ਬਣਾਏ ਕੱਚੇ ਘਰਾਂ ’ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜੋੜਾ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕੋਠੜੀ ’ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਭਰ ਸਿਆਲ ਦੀ ਠੰਢੀ ਰਾਤ ਸੀ ਤੇ ਉੱਪਰੋਂ ਹਲਕੀ-ਹਲਕੀ ਕਿਣ-ਮਿਣ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਆਪੋ-ਆਪਣੀ ਮੰਜੀ ’ਤੇ ਰਜ਼ਾਈ ਦੇ ਨਿੱਘ ’ਚ ਘੂਕ
ਰਾਜਾ ਸਟੀਫ਼ਨ ਨੂੰ ਘੁੰਮਣ ਦਾ ਬੜਾ ਸ਼ੌਕ ਸੀ। ਜਦ ਵੀ ਰਾਜ-ਕਾਜ ਤੋਂ ਵਿਹਲ ਮਿਲਦੀ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਮੰਤਰੀਆਂ ਨਾਲ ਘੋੜੇ ’ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਰਾਜ ਦਾ ਚੱਕਰ ਲਾਉਂਦਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਦੀ ਸਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲਦੀ ਅਤੇ ਸਮਝਦਾਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਮਿਲਦਾ।ਇੱਕ ਦਿਨ ਰਾਜੇ ਨੇ
ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਰੀਆ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਦੋ ਭਰਾ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਮਿਹਨਤੀ ਤੇ ਰਹਿਮ-ਦਿਲ ਸੀ। ਵੱਡਾ ਘਮੰਡੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਦਾ ਤੇ ਬੁੱਢੇ ਬਾਪ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਹਰ ਰਾਤ ਭੋਜਨ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਪਿਤਾ ਆਖਦਾ ‘ਬੱਚਿਓ, ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਬੀਜੋਗੇ, ਉਹੀ ਖਾਓਗੇ।’
ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੂੰਬੜੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਖ਼ਰਗੋਸ਼ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਗੁਆਂਢੀ ਸਨ। ਲੂੰਬੜੀ ਬੜੀ ਹਿੰਮਤ ਵਾਲੀ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਸੀ। ਉਹ ਉਹਦੇ ਵਿੱਚ ਹਲ ਚਲਾਉਂਦੀ। ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਫ਼ਸਲ ਬੀਜ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਸ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਗੋਭੀ ਦੀ ਫ਼ਸਲ
ਯੂਰੋਪ ਦੇ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗ਼ਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਬੇਟੀਆਂ ਸਨ, ਲੂਸੀ, ਐਲਿਸ, ਰੋਜ਼ਲੀਨਾ, ਮੈਰੀ ਤੇ ਮਰਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ- ਬਾਪ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਘਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਵੱਡੀਆਂ ਚਾਰੇ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਹੱਥ ਵਟਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਕਰੋਸ਼ੀਏ ਨਾਲ ਟੋਪੀਆਂ ਤੇ ਮਫ਼ਲਰ
ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵਾਪਰਿਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਵਰ੍ਹੇ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਨੀਲੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਹਰ ਵਰ੍ਹੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਜੰਗਲ ‘ਚ ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੇਡਣ ਜਾਂਦਾ। ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸੋਹਣੀਆਂ ਝੀਲਾਂ ਤੇ ਸਰੋਵਰ ਸਨ। ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡਿਓਂ ਪੰਛੀ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ।ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੇਡਦਿਆਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦਾ ਤੀਰ ਇੱਕ ਉੱਡਦੇ ਹੰਸ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ‘ਚ ਜਾ
ਅਰਬ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਕਿੱਸਾ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਮਦਰੱਸੇ ’ਚ ਪੜ੍ਹਨ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਾਲਾ ਉਸਤਾਦ ਬੜਾ ਗੁੱਸੇਖੋਰ ਇਨਸਾਨ ਸੀ। ਉਹ ਜਦੋਂ ਕੁਝ ਬੋਲਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰੁੱਖਾਂ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਪੰਛੀ ਵੀ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਕੀ ਮਜਾਲ ਕਿ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਉਸਤਾਦ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਚੀਂ…ਪੈਂ… ਕਰ ਜਾਏ। ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਉਸਤਾਦ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮਾੜੀ ਹਰਕਤ
ਇੱਕ ਸੀ ਚਿੜੀ ਤੇ ਇੱਕ ਸੀ ਕਾਂ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੋਵੇਂ ਚੋਗਾ ਚੁਗਣ ਵਾਸਤੇ ਇਕੱਠੇ ਉਡੇ। ਉਡਦੇ-ਉਡਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਕਿਨਾਰੇ ਅੱਪੜੇ। ਉਥੇ ਚਿੜੀ ਨੂੰ ਲੱਭ ਗਿਆ ਮੋਤੀ ਅਤੇ ਕਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭ ਗਿਆ ਲਾਲ। ਚਿੜੀ ਕਹਿੰਦੀ, ਮੇਰਾ ਮੋਤੀ ਵੱਧ ਕੀਮਤੀ ਹੈ; ਕਾਂ ਕਹਿੰਦਾ, ਮੇਰਾ ਲਾਲ ਵੱਧ ਮਹਿੰਗਾ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਜੌਹਰੀ ਕੋਲ ਪਰਖ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਗਏ। ਜੌਹਰੀ ਨੇ