ਇਕ ਤਿਤਲੀ ਸੀ। ਸਤਰੰਗਾਂ ਵਾਲੀ। ਉਹ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਉਦਾਸ ਸੀ। ਉਹ ਜਿਸ ਖੇਤ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਮਾਲਕ ਕਿਸਾਨ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਖੇਤ ਵਿਚ ਗੇੜਾ ਮਾਰਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ। ਇਹੀ ਉਸ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸੀ। ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਦੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਖੇਤ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ, ਸਾਰੇ ਪੰਛੀ […]
ਪੰਜਾਬੀ ਸਟੋਰੀ ਵਿਚ ਤੁਹਾਡਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ, ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਅਕਬਰ ਤੇ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜੋਂਗੇ। ਅਕਬਰ ਤੇ ਬੀਰਬਲ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਕਸਰ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਅਤੇ ਸੁਣਦੇ ਆਏ ਹਾਂ, ਇਹ ਅਕਬਰ ਬੀਰਬਲ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਡੇ ਸਾਰੀਆਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਘਰ ਕਰ ਚੁਕੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਾਸਤੇ ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹਨ। ਅਕਬਰ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਕੌਣ
ਜੰਗਲ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੱਕੜਹਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਉੱਥੋਂ ਦਰੱਖ਼ਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁੱਕੀਆਂ ਟਾਹਣੀਆਂ ਕੱਟਦਾ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਜੋਗਾ ਗੱਠਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਗੱਠੇ ਨੂੰ ਸਿਰ ’ਤੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਘਰ ਲੈ ਆਉਂਦਾ। ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਲੱਕੜਾਂ ਉਹ ਬਾਲਣ ਵਾਸਤੇ ਰੱਖ ਲੈਂਦਾ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਦੀਆਂ ਵੇਚ ਦਿੰਦਾ।
ਗਰਮੀ ਕੁਝ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਅਜੇ ਮਈ ਦਾ ਅੱਧ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਕਾਂ-ਅੱਖ ਨਿਕਲਦੀ। ਅੱਡੇ ’ਤੇ ਬਸ ਰੁਕੀ ਤਾਂ ਉੱਤਰ ਰਹੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮਾਤਾ ਜੀ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਸਾਰੀ ਗੱਠੜੀ ਸਿਰ ’ਤੇ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਕੋਈ ਟਾਂਗਾ ਜਾਂ ਰਿਕਸ਼ਾ ਵੇਖਣ ਲੱਗੇ।
ਸਾਡੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਡਿਊਟੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਕੁਝ ਮੁੰਡੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਸਫ਼ਾਈ ਕਰਦੇ। ਕੁਝ ਬੋਰਡ ‘ਤੇ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਾਉਂਦੇ। ਅੱਜ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਲਿਖਦੇ। ਖ਼ਬਰਾਂ ਲਿਖਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ‘ਚ ਸਪੀਕਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਤਾਰਾਂ ਜੋੜਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਮੁੰਡੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਗਰਮ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਨ।
‘‘ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਾਊਂਗਾ, ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਊਂਗਾ, ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਛੁੱਟੀ ਦੇਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਦੇਵੇ।’’ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਮੈਦਾਨ ਹੈ, ਕਈ ਮੁੰਡੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਲਦੇਵ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਪਾਈ ਸਾਰੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਸਰਕਸ ਦੇਖਣ ਲਈ ਜਾਣ ਵਾਸਤੇ ਸਲਾਹ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਸਕੂਲ ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਸਰਕਸ ਪਾਰਟੀ ਆਈ ਸੀ। ਸਾਰੇ
ਇਕ ਵਾਰੀ ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਜਿਸਦਾ ਨਾਂ ਸਈਉਜ਼ਾ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ‘ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਮਿਲੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਾਲੇ ਕਾਰਡ, ਭੰਬੀਰੀਆਂ ਅਤੇ ਲੱਕੜੀ ਦੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਘੋੜੇ ਆਦਿ ਸਨ, ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤੋਹਫ਼ਾ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਾਚੇ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਪੰਛੀ ਫੜਨ ਵਾਲਾ ਜਾਲ ਹੀ ਲੱਗਾ। ਇਕ ਫਰੇਮ ਨਾਲ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਤਖ਼ਤੀ ਜੋੜ ਕੇ
੧.“ਪੁੱਤ੍ਰ ਸੈਮ ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਅੱਜ ਕੁਝ ਢਿੱਲਾ ਜਿਹਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਜ਼ਰਾ ਕੁ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਚਲਾ ਜਾਹ ਨਾ; ਗਾਹਕ ਮੁੜ ਨਾ ਜਾਣ ਤੇ ਹੱਟੀ ਦਾ ਭੰਝ ਨਾ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇ।”“ਨਾ ਬਾਪੂ ਜੀ, ਇਹ ਕੰਮ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ। ਮੈਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਵੇਚਣ ਲਈ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ !” ‘‘ਚੰਗਾ ਪੁੱਤ੍ਰ, ਜੇ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ
ਰਾਜਾ ਮਾਇਆ ਦਾਸ ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਮਾਇਆ ਦਾ ਹੀ ਦਾਸ ਸੀ। ਉਠਦਿਆਂ, ਬੈਠਦਿਆਂ, ਸੁਤਿਆਂ, ਜਾਗਦਿਆਂ, ਰਾਤ ਦਿਨ ਹਰ ਵੇਲੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਲਗਨ ਸੀ, ਜੋ ਕਿਵੇਂ ਰੁਪਿਆ ਇਕੱਤ੍ਰ ਹੋਵੇ। ਜੇ ਆਪਣਾ ਤਾਜ ਉਸ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਉਹ ਸੋਨੇ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬਸ ਸੋਨੇ ਬਿਨਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕੋਈ
ਡਾਕ ਬਾਬੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਉਲਾਪੁਰ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਪਿੰਡ ਤਾਂ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਗੋਰੇ ਨੇ ਲਾਜਵਰ (ਨੀਲ) ਦਾ ਕਾਰਖਾਨਾ ਲਾ ਲਿਆ ਜਿਸ ਵਾਸਤੇ ਡਾਕਖਾਨੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੋ ਗਿਆ।ਆਪਣਾ ਇਹ ਬਾਬੂ ਕਲਕੱਤੇ ਦਾ ਸੀ। ਦੂਰ ਦੇ ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਪਾਣੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲੀ ਮੱਛੀ ਵਰਗੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਦਫ਼ਤਰ ਅਤੇ