ਤਿੰਨ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਪੀਅਰਸਿੰਗ ਦੇ ਬਸੰਤ ਮੇਲੇ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਛਾਂਦਾਰ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਦਰੱਖਤ ਹੇਠ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਿਲੇ।ਪਿੱਪਲ ਹੇਠਲੇ ਵੱਡੇ ਚੌਂਤਰੇ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਤਿੰਨੇ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਸਦੇ ਸਨ। ਇੱਕ ਦੀ ਗਰਦਨ ਲੰਮੀ ਤੇ ਪਤਲੀ ਸੀ, ਦੂਜੇ ਦੀ ਛਾਤੀ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਸੀ ਅਤੇ ਤੀਜੇ ਦੀ ਇੱਕ ਲੱਤ ਲੱਕੜ […]
ਇੱਕ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ‘ਤੇ ਸਵਾਰ ਕਿਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਹਰਿਆ-ਭਰਿਆ ਬਾਗ਼ ਦੇਖਿਆ। ਉਸ ਥਾਂ ਕੁਝ ਚਿਰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ਨੂੰ ਉਸ ਹਰੇ ਭਰੇ ਬਾਗ਼ ਵੱਲ ਮੋੜ ਲਿਆ। ਉਸ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਪੁੱਜ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ
ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਸੂਰਜ ਤੇ ਪਾਣੀ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਪੱਕੇ ਮਿੱਤਰ ਸਨ। ਰੋਜ਼ ਸੂਰਜ ਹੀ ਪਾਣੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੂਰਜ ਨੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ”ਪਾਣੀ ਮਿੱਤਰ, ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਘਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ?” ਪਾਣੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ”ਮੇਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੈ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਤੇਰੇ ਘਰ
ਥਾਈਲੈਂਡ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੋਨ ਵਿੱਚ ਮਕਾਤੋ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਾਲਕ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਯਤੀਮ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ’ਤੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦਾ ਪਹਾੜ ਹੀ ਟੁੱਟ ਪਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ।ਇੱਕ ਦਿਨ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਬਾਲਣ ਲਈ ਲੱਕੜ ਕੱਟਦਾ ਉਹ ਇੰਨਾ ਥੱਕ ਗਿਆ ਕਿ ਉੱਥੇ ਹੀ ਸੌਂ ਗਿਆ। ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਬੁੱਢੇ
ਭੇਡ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕਲਿਆਣ ਲੇਲੇ ਨੂੰ ਸਕੂਲੋਂ ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਹੁਣ ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਭੇਡ ਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਨੀ ਦੇ ਘਰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਆਖ ਤੰਗ ਕਰਦਾ। ਕਲਿਆਣ ਦੀ ਨਾਨੀ ਦਾ ਘਰ ਜੰਗਲ ਤੋਂ ਪਾਰ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਹਾਮੀ ਨਾ ਭਰਦੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋਂ
ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਲੋਕ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਲਿੱਪ-ਪੋਚ ਕੇ ਬਣਾਏ ਕੱਚੇ ਘਰਾਂ ’ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜੋੜਾ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕੋਠੜੀ ’ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਭਰ ਸਿਆਲ ਦੀ ਠੰਢੀ ਰਾਤ ਸੀ ਤੇ ਉੱਪਰੋਂ ਹਲਕੀ-ਹਲਕੀ ਕਿਣ-ਮਿਣ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਆਪੋ-ਆਪਣੀ ਮੰਜੀ ’ਤੇ ਰਜ਼ਾਈ ਦੇ ਨਿੱਘ ’ਚ ਘੂਕ
ਰਾਜਾ ਸਟੀਫ਼ਨ ਨੂੰ ਘੁੰਮਣ ਦਾ ਬੜਾ ਸ਼ੌਕ ਸੀ। ਜਦ ਵੀ ਰਾਜ-ਕਾਜ ਤੋਂ ਵਿਹਲ ਮਿਲਦੀ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਮੰਤਰੀਆਂ ਨਾਲ ਘੋੜੇ ’ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਰਾਜ ਦਾ ਚੱਕਰ ਲਾਉਂਦਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਦੀ ਸਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲਦੀ ਅਤੇ ਸਮਝਦਾਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਮਿਲਦਾ।ਇੱਕ ਦਿਨ ਰਾਜੇ ਨੇ
ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਰੀਆ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਦੋ ਭਰਾ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਮਿਹਨਤੀ ਤੇ ਰਹਿਮ-ਦਿਲ ਸੀ। ਵੱਡਾ ਘਮੰਡੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਦਾ ਤੇ ਬੁੱਢੇ ਬਾਪ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਹਰ ਰਾਤ ਭੋਜਨ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਪਿਤਾ ਆਖਦਾ ‘ਬੱਚਿਓ, ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਬੀਜੋਗੇ, ਉਹੀ ਖਾਓਗੇ।’
ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੂੰਬੜੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਖ਼ਰਗੋਸ਼ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਗੁਆਂਢੀ ਸਨ। ਲੂੰਬੜੀ ਬੜੀ ਹਿੰਮਤ ਵਾਲੀ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਸੀ। ਉਹ ਉਹਦੇ ਵਿੱਚ ਹਲ ਚਲਾਉਂਦੀ। ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਫ਼ਸਲ ਬੀਜ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਸ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਗੋਭੀ ਦੀ ਫ਼ਸਲ
ਯੂਰੋਪ ਦੇ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗ਼ਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਬੇਟੀਆਂ ਸਨ, ਲੂਸੀ, ਐਲਿਸ, ਰੋਜ਼ਲੀਨਾ, ਮੈਰੀ ਤੇ ਮਰਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ- ਬਾਪ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਘਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਵੱਡੀਆਂ ਚਾਰੇ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਹੱਥ ਵਟਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਕਰੋਸ਼ੀਏ ਨਾਲ ਟੋਪੀਆਂ ਤੇ ਮਫ਼ਲਰ